INFORMACJE DOTYCZĄCE SPOSOBU UPRAWY 42 www.nebelung.de PODSTAWOWE ZASADY ZAKŁADANIA POLETEK I ŁĄK ŁOWIECKICH Wszystkie mieszanki należy uprawiać z taką samą starannością jak rolnicze plony główne. Wprawdzie nasze mieszanki na poletka łowieckie z reguły znoszą koszenie, ale nie byłoby ono korzystne dla dzikich zwierząt. W przypadku kępowego występowania chwastów polnych (np. roślin z gatunku ostrożeń polny, pochodzących z roku wcześniejszego i odrastających z korzeni) należy wykosić jedynie kępy tych chwastów. Najczęstszym błędem jest niezapewnienie uprawie wystarczającej ilości podstawowych składników odżywczych, takich jak wapno, fosfor, potas i magnez. Drugim z kolei – choć już nie tak często popełnianym – błędem jest wciąż jeszcze powsze- chne założenie, że materiał siewny mieszanki na poletka łowieckie nie potrzebuje fachowego umieszczenia go w łożu siewnym. Podstawowym warunkiem zdrowego wzrostu roślin, powstania okrywy roślinnej zapewniającej żer i schronienie i nienaruszenia funkcji środowiska jest harmonijne zaopatrywanie gleby w składniki odżywcze. Badanie gleby jest konieczne w przypadku wszystkich powierzchni nierozpoznanych pod względem przydatności rolniczej, w tym także gruntów dłużej ugorowanych i gruntów po raz pierwszy zajmowanych pod uprawę mieszanek. Wiele powierzchni przeznaczonych na poletka łowieckie wykazuje albo znaczny niedostatek, albo wyraźny nadmiar poszczególnych składników odżywczych. 1. Wymagania siedliskowe 1.1. Uprawa naszych mieszanek jest możliwa w strefie od równin po średnie położenia górskie. W miesiącach zimowych składniki mieszanek mogą z reguły przetrwać mrozy sięgające -15°C. Obmarznięcie niektórych składników mieszanki (gorczyca biała, rzodkiew oleista, facelia i gryka) jest wskazane, a nawet niezbędne. Miejsca, do których dociera bardzo ograniczona ilość światła, takie jak np. wąskie przesieki leśne o zacienieniu przekraczającym 40%, nie nadają się do uprawy mieszanek. 1.2. W przypadku gleb wcześniej nieuprawianych może wystąpić wypadanie roślin motylkowatych wskutek braku bakterii brodawkowych. Dopiero powtórna uprawa i wystarczające zaopatrzenie gleby w składniki odżywcze (patrz poz. 2.3 i 2.5) przynoszą poprawę. Mimo możliwego wypadania wspomnianych składników mieszanki zwiększa ona, a w szczególności mieszanka pionierska, zawartość próchnicy w glebie także na słabszych siedliskach, jak również zapewnia dobre zgruźlenie ziemi i głębokie przerośnięcie jej korzeniami. 1.3. Wszystkie rośliny potrzebują określonej minimalnej ilości podstawowych składników odżywczych, takich jak wapno, fosfor, potas i magnez. Rośliny inne niż motylkowate wymagają dodatkowych ilości azotu. Zbyt niski poziom zasobności w składniki odżywcze wykazują zwłaszcza nowe uprawy. W tabelach 1 i 2 podano ilość danego składnika odżywczego niezbędną do uprawy mieszanki. W celu określenia zawartości składników odżywczych w glebie niezbędne jest przeprowadzanie przed każdą nową uprawą analizy glebowej. Jest ona warunkiem zapewnienia udatności uprawy i utrzymania w normie wydatku nawozów. Prawidłowe nawożenie gleby zapewnia roślinom niezbędne składniki odżywcze. Przenawożenie szkodzi środowisku. 2. Metody uprawy Staranne przygotowanie gleby i łoża siewnego to przesłanka pomyślnej uprawy mieszanek. Błędów w nawożeniu i uprawie gleby, zwłaszcza na gruntach ugorowanych,
RkJQdWJsaXNoZXIy NTUzMjU=